تاریخ 13/6/1391 روز دوشنبه

ساعت6صبح صبحانه خوردیم و ساعت7:15حرکت کردیم، ولی قبلش چقدر معطل شدیم.یکی از مسافرها  با خواهرش و شوهرش اومده بود.موقع برگشت از کاظمین همه مسافرها حرکت کردند به طرف اتوبوس ولی خبری از این دوتا خواهر نبود ولی شوهرش با ما اومده بود.هرچی منتظر میشیم ولی خبری ازشون نمیشه.آقای چمنی و همسرشون رفتن دنبالشون.نیم ساعت گذشت که پیداشون شد.شانس اورده بودن که شماره آقای چمنی رو داشتن وگرنه اگه گم میشدن پیدا شدنشون با خدا بود.

ساعت8:45 به امامزاده سید محمد پسر امام هادی وعموی امام زمان(عج) رسیدیم. اونجا برای بچه دار شدن بعضی از اقوام نذر کردیم. بعد از زیارت به سمت سامرا حرکت کردیم.برای نماز ظهر در شهر سامرا بودیم.

وقتی وارد حرم شدم حالم خیلی منقلب شد،چون چند سال پیش توی سامرا بمب گذاشته بودند اصلا خبری از ضریح جنس طلا نبود.فقط یه ضریح چوبی درست کرده بودند واسم امام هادی ونرجس خاتون وامام حسن عسکری روش نوشته بودند.

توی سامرا یه مکانی بود به اسم سرداب امام زمان.گفته شده که امام زمان اینجا دیده شده و از همون جا غیبت صغری آغاز شده.بعد از زیارت وخواندن نماز ظهر وعصر ساعت13:30 راهی بغداد شدیم.توی اتوبوس نهار خوردیم.(جوجه کباب وبقیه مخلفات).

امروز تولد محمد پسر فاطمه خانم بود به خاطر همین برای تولدش برای کل کاروان انجیر و انگور گرفت و به همه داد.

ساعت18:30به هتل یمامه در شهر بغداد رسیدیم.هتل شیکی بود.چون شهر بغداد ناامن بود تا فردا صبح حق بیرون اومدن از هتل رو نداشتیم،اگه مدیر کاروان هم میذاشت بریم بیرون پلیسی که  دم در وایساده بود نمیذاشت بریم بیرون.

مامان وبابا اتاق112،من وحوریه اتاق111،فاطمه خانم وزینت خانم اتاق116،خاله نرگس وخاله فائزه اتاق117 وپسرا اتاق110 بودن.

چون توی هتل کاری نداشتیم هی میرفتیم اتاقای همدیگه مهمونی!از این اتاق به اون اتاق،از اون اتاق به این اتاق.!دیگه ساعت00:30شب شد که خوابیدیم،چون برای نماز صبح که بیدار میشدیم دیگه نباید میخوابیدیم،باید صبحونه میخوردیم و حرکت میکردیم به سمت ایران.

ادامه دارد...